Tuinieren, dat zuigt.

Wekelijkse pop-up column voor Libelle Magazine

De school is dicht. Alweer. En mijn agenda zit propvol online meetings, rug aan rug. Alweer. Net vandaag weigert de wifi-verbinding in mijn goed afgezonderde, geluidsdichte werkkamer dienst en moet ik uitwijken naar de leefkeuken: territorium van mijn prepuberale, negenjarige zoon. Max loopt al een paar dagen over van energie en weet met zichzelf geen blijf. Ik moet hem uit de keuken zien te krijgen. En de woonkamer – waar tv en iPad duivels lonken – is geen optie.

Een plotse windstoot blaast een aantal dorre bladeren tegen het schuifraam in de keuken. Ja, dat zijn vergeten herfstrestanten die ik echt nog zou opruimen. Dat had ik mezelf beloofd...in november. Ik had zelfs een bladzuiger aangeschaft die nog nooit het daglicht heeft gezien.

Ik had zelfs een bladzuiger aangeschaft die nog nooit het daglicht heeft gezien.

“Max, wat zou je ervan vinden een Ghostbuster te zijn?” Met een wenkbrauw omhoog kijkt hij me sceptisch aan. Ik installeer hem buiten met de bladzuiger, verlengkabel, werkhandschoenen en de missie: “Alle bladeren zijn monsters uit de onderwereld die dringend opgezogen moeten worden voor ze vannacht de hele buurt vermoorden.”

Van aan de keukentafel, in de zoveelste online vergadering, hou ik hem in de gaten, mijn kleine monsterjager. “Daar jongen, daar liggen er nog twee!”, gebaar ik buiten beeld. Lang leve de mute-knop. En de bladzuiger.

Céline Malyster - voor Libelle Magazine, editie 27 mei 2021